herkes beni terk ettiğinde ben bile beni terk ettiğimde sen beni terk etme

İnsan, şu kâinat içinde pek nazik ve nazenin bir çocuğa benzer

Nasılki küçük bir çocuğu sokakta tek bırakılırsa

bu cocuk mânen ve maddeten mutsuzluk ,keder, acı ,tehlike içindedir.

hem de çoook korkar

Ailesi yanında değil ,istekleri,ihtiyaçları çok yapamaz.Düşmanı çok , her an heryerden tehlike gelebilir.

Kendini koruyamaz.Ailesini özler ,içi sıkılır, sürekli acaba kim bana zarar verecek diye evhamlı olur
Bu çocuğu ailesinin yanına gitse nekadar huzurlu rahat emniyette hisseder

işte

CENABI-ı HAKKı hakikî tanımayan, sevmeyen,
nihayetsiz mutsuzluğa, âlâma(elemler, acılar, sıkıntılar) ve evhama(elemler, acılar,sıkıntılar) mânen ve maddeten müptelâ olur.

CENABI-ı HAKKı tanıyan ve seven,
nihayetsiz saadete, nimete, envâra, esrara, ya bilkuvve(potansiyel olarak)veya bilfiil(fiilen) mazhardır.