Yok baba! Ben sarhoş değilim

Müslümanları insanları uyutucu zevk ve eğlenceler derecesinde olan

dünya hayatına davet etmekle,

CENAB-I HAKKın helâl ettiği güzel ve helâl şeyler dairesinden,

haram ettiği pis ve çirkin çöplüğe teşvik eden adamın

örneği öyle bir sarhoşa benzer ki:

Parçalayıcı arslan ile, ünsiyetli ehlî atı birbirinden birbirinden ayırt edemiyor.

Sehpa ağacıyla jimnastik ağacını birbirinden ayıramıyor.

Kanlı yarayı kırmızı gülden birbirinden ayırt edemediği halde,

kendisini mürşid bilerek irşad ve nasihata çıkıyor.

Doğru yolu gösterme, uyarma esnasında bir adama rastgelir.

Zavallı adamın arka tarafında korkunç bir arslan duruyor.

Ön tarafında da sehpa ağacı kurulduğu gibi, her iki yanında da dehşetli yaralar var.

Fakat adamcağızın elinde iki ilâç vardır. Ve lisanıyla kalbinde

iki tılsım vardır. Onları istimal ederse şifa olur. Ve o arslan ata inkılâp eder. Burak gibi bineği olur. O sehpa ağacı da daima yenilenmekte olan âlemin halleri, akıp giden manzaraları seyretmeye âlet ve vasıta olur.

O sarhoş herif, o zavallı adamcağıza diyor:

“Yâhu, nedir o ilâçları, tılsımları saklıyorsun? Onları at, keyfine bak.”

Adamcağız:

“Yok baba!

Bu ilâçlar ve tılsımların hıfz ve himayelerindeyim.

Onlardan almakta olduğum haz, lezzet, keyif bana kâfidir.

Fakat o arslan gibi parçalayıcı ölümü öldürebilirsen ve sehpayı kırmakla kabir ağzını kapatabilirsen ve hayatımın mâruz kaldığı fenâ(Yokluk) ve zeval (sona erme)yaralarını bir baki hayata değiştirmekle tedavi edebilirsen,

pekâlâ, seninle beraber dans oynayalım,eğlenelim,boş işlerle vakit doldurayım ,mağazinle,müzikle,ALLAHı untturacak herşeyle meşgul olayım.

Ve illâ gözümün önünden def ol, git.

Sen ancak kendin gibi sarhoşları kandırabilirsin.

Ben sarhoş değilim.

Dünyanıza, keyfinize ihtiyacım yok.

arslan ; ecel

sehpa; ölüm, ayrılık ,sona ermek

o iki yara;acizlik fakirlik

Ve o iki tılsım ise, CENAB-I HAKK a iman ve âhirete imandır.

Ve o iki ilâç ise, biri sabır ile tevekküldür