her gün yirmi dört saat hayat sermayesi, Hâlıkımız bize ihsan ediyor—tâ ki, iki hayatımıza lâzım şeyler o sermaye ile alınsın.
Biz kısacık dünya hayatına yirmi üç saati sarf edip, beş farz namaza kâfi gelen bir saati, pek çok uzun olan âhiret hayatımıza sarfetmezsek, ne kadar akıl dışı bir hata ve o hatanın cezası olarak hem kalbî, hem ruhî sıkıntıları çekmek ve o sıkıntılar yüzünden ahlâkını bozmak ve meyusâne hayatını geçirmek sebebiyle, değil terbiye almak, belki terbiyenin aksine gitmekle ne derece hasâret ederiz, kıyas edilsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder