Sen ağlama

"Şaban ayının onuçüncü gecesi idi. Cebrail Aleyhisselam bana gelerek 'Ya HZMUHAMMAD(SAV)' dedi 'Kalk teheccüd vaktidir, ümmetin hakkında muradının hasıl olması için ALLAH'â dua etmenin zamanı geldi."

PEYGAMBER EFENDİMİZ(SAV) kalktı ve o geceyi ibadetle geçirdi. Tanyeri ağarırken Cebrail Aleyhisselam geldi ve dedi ki: "Ya MUHAMMAD(SAV)! Hazreti ALLAH ümmetinin üçte birini sana bağışlamıştı"

EFENDİMİZ(SAV) ağladı ve: "Ya Cebrail! Kalan üçte ikisinin durumu ne oldu" diye sordu.

O da: "Bilmiyorum" diye cevap verdi.

Şabanın ondördüncü gecesi Cebrail yine geldi ve aynı şeyi söyledi: "YA HZMUHAMMAD(SAV) kalk ve teheccüd namazı ile meşgul ol"

PEYGAMBER EFENDİMİZ(SAV)de sabaha kadar ibadetle meşgul oldu. Fecir vaktinde Cebrail Aleyhisselam yine geldi: "Hazreti ALLAH ümmetinin üçte ikisini sana bağışlamıştır" buyurdu.

Fahr-i Kainat(SAV) yine ağlayarak, "Kalan üçte birinin durumu ne oldu" diye sordu. Cebrail yine bilmediğini söyledi.

Nihayet Şaban ayının onbeşinci Berat gecesi Cebrail Aleyhisselam gelerek: "Müjdeler olsun "YA HZMUHAMMAD(SAV) ! şirk koşanların dışında ALLAH (CC) bütün ümmetini sana bağışlamıştır. Başını göğe kaldır bak" buyurdu.

RESÜL-İ EKREM (SAV) EFENDİMİZ başını kaldırınca gördü ki, semavatın bütün kapıları açılmıştır. Dünya semasından arşa kadar sıralanan bütün melekler secdeye kapanmışlar, ümmeti MUHAMMAD'in (SAV) günahlarının affedilmesi için dua ediyorlar.

Sen ağlama Ey EFENDİM(SAV)Ağlama artık nolur.
Mübarek gözlerinize bir kere değmeyen benim gözlerim ağlasın.
İstemem, gülü, nergizi ,sümbülü
Benim gülüm senin yüzün,
...Gül yüzüne hasret kalan iki gözüm ağlasın..

Ümmetim! Ümmettim! diyerek..
Kaç kere bölündü gece yarısı uykuların
Ümmetim! Ümmetim! diye yanaklarından süzülen mübarek gözyaşların.
Gözyaşlarının ıslattığı bir kirpiğinle, EFENDİM(SAV)! deyip sinemden vurulayım.
Senin yüzüne tebessüm düşsün her vakit,
Hüzün değmesin gözlerine ,Anam babam feda olsun.
Senin yerine ümmetin! ağlasın..

İlk şehidi verince tebliğini etiğin dinin,
Sümeyye’yi şehit edince mızrağı cehilin, kalbin titremişti ,dolmuştu gözlerin,
Senin ağladın yerde tebessüm bize haram.
Sümeyye’nin oğlu Ammarr bin Yasir ağlasın!
Onunla bir olup ümmetin ağlasın…

Bilal Habeşi’nin üzerinde büyük bir kaya,
Bilal’in gönlünde ALLAH‘ın aşkı var ey! cahil cehil.


Dünyayı koysan bağrına, taşır RABBinin aşkıyla…
Bilal’in bir arzusu var, o eziyetin altında,
Aman EFENDİM(SAV) duymasın benim başıma gelenleri ,
Beni düşünür gözleri yaşla dolar, olur yaaa..!
Kaya ağlasın ,Bilal ağlasın,ümmetin ağlasın, ama sen ağlama!


Hicreti emir buyurdunuz ,Mekke’den gitmek lazım.
Şimdi Medine’nin hakkıdır tebessüm
Sensizliğe mahkûm bırakılan, Mekke ağlasın..
Kardeşlerim dedin ya… Ensar Kavmine
Bu iltifatın bir ömür yeter onlara.
Seni anlamayan Mekkeli müşrikler ağlasın.
Yürüdüğün yollar! Örümcek! mağara !güvercin bahtiyar..
Sensiz kalan, Hira ağlasın,
Hasretine Kâbe ağlasın.

Sana kavuşan ashabın gülüyor şimdi..
Sensiz kalan âlem ,sensiz kalan ümmetin ağlasın, ümmetin ağlasın…