şefkat

"Ey iman edenler! kendinizi ve çoluk çocuğunuzu cehennem ateşinden koruyun; onun yakıtı, insanlar ve taşlardır..."Tahrim Süresi

"Yazıklar olsun ahır zaman babalarına!"

Bunun üzerine ashap sordu: "Yoksa müşrik mi olacaklar?" Peygamberimiz (s.a.a) şöyle buyurdu:

"Hayır, Müslüman kalacaklar; ama çocuklarına dini öğretmeyecek ve hatta çocukları dini öğrenmek istediklerinde onlara engel olacak ve onları dünya malı kazanmaya sevk edeceklerdir. İşte ben böyle babalardan uzağım; onlar da benden uzaktırlar."hadis

“O gün kişi kardeşinden, anasından, babasından, eşinden ve oğullarından kaçar.” Abese Suresi
Ana evladından kaçar mı?

çocuk, yarın mahşerde: “Niçin benim îmânımı takviye etmedin, neden beni helâk ettin?” diye annesinden şikâyet edecektir

Resûlullah (S.A.V.) şöyle buyurmuştur: "ALLAH, arz ve semayı yarattığı gün, yüz rahmet yarattı. Her bir rahmet göklerle yer arasını dolduracak kadardır. Ondan yeryüzüne tek bir rahmet indirmiştir. İşte anne, yavrusuna bununla şefkat eder. Vahşi hayvanlar ve kuşlar birbirlerine bununla merhamet ederler. Kıyamet günü geldiği vakit ALLAH, rahmetine bunu da ilâve ederek (tekrar yüze) tamamlayacaktır." (Müslim)

Âhirette nesep bağlarının kopmasının bir nedeni de şudur: Bilindiği gibi, cennet dinlenme, huzura kavuşma, ebediyen mutlu olma yurdudur. O bakımdan evlâdı cehennemde yanan bir anneyi; babası ve annesi azap içinde kıvranan bir evladı düşünün. Eğer insanların kalbinde soy, hısımlık, yakınlık duygusu silinmemiş olsa, Cennet de o insanlar için bir bakıma cehennem olurdu. İşte kişinin kendi kardeşinden, ana ve babasından, eşinden ve çocuklarından uzaklaşmasının veya kaçmasının hikmeti budur.

İsa Peygamber bir mezarlığın yanından geçerken ağla­maya başladı. Yanındakiler sordular:
— Ey ALLAH’ın Peygamberi, neden ağlıyorsun?
— Neden olacak, şu mezarlıktaki bir ölünün ruhlar âleminde çektiği azaba ağlıyorum.
— Neden azap çekiyor?
— Herhalde dünyada iken bir kısım günahlar işlemiş, ALLAH’ın emirlerine uymamış.
Hazret-i İsa, oradan uzaklaşarak, varacağı köye varıp vaaz ve nasihatlannı yaptıktan sonra, tekrar aynı yoldan köyüne döndü. Yine aynı mezarlığın yanına gelince arka­daşları İsa Peygamber’in ağlayacağını sandılar. Halbuki ağlamıyor, gülüyordu. Sordular:
— Ey ALLAH’ın Nebîsi, bu defa neden tebessüm edip, seviniyorsun?
— Geçen defaki adama yapılan azab kalkmış, güllük gülistanlık bir yerde zevk ü sefa içinde eğleniyor ondan.
— Neden azabı kalkmış acaba?
— Neden olacak, adamm dünyada bir çocuğu var. Şu sıralarda bir hocaya gidiyor, ondan din dersleri alıyor. Çocuk besmeleyi ezberledi. RABBimiz de buyurdu ki:
“— Senin oğlun dünyada Benim ismimi ezberledi. Bes­meleyi öğrendi. Her zaman “BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM” demeye başladı.
Ben, böyle bir çocuğun babasına azap etmem. Haydi çocuğunun dindarlığı hürmetine seni affediyorum.”
Böylece çocuğu besmeleyi öğrendiği andan itibaren babasından azap kalktı