işte bu yüzden...

"Nefsine muhabbet ise, ona acımak, terbiye etmek, zararlı hevesâttan men etmektir."

Tıpkı bir çocuğu terbiye etmek gibi.

Çocuk bilmediği veya ileriyi görmediği için yanlış tercihler yapabilir. Biz o tercihlerine engel oluruz. Bu engel olmak nefretten değil şefkatten geliyor. Söz gelimi zararlı olduğunu bilmediği için yılana elini uzatan çocuğumuza engel oluruz.

Serbest bırakmak mı şefkat olur, yoksa engel olmak mı? Elbette ki engel olmak.

Nefsimiz de ahiretimize (ki nefsimiz bizden farklı değil) zarar verecek günahlara girmek istese, şefkat ve acımanın gereği onu men etmektir. Yoksa onu serbest bırakmak acımak değil, merhametsizliktir.